ویروس تاج گونۀ کرونا نماد و علامت قدرت موذی و مرموزی ست که چشم دیدن پیوند محبت آمیز دستهای پاک و آغوش های گرم را ندارد. پژوهش های تاریخی می گوید که سابقۀ دست دادن به قرن پنجم پیش از میلاد برمی گردد. یونانی های بدبین با فشردن و تکان دادن دست طرف مقابل اطمینان پیدا می کردند که خنجری در آستین پنهان نکرده و نقشۀ مرگباری در کار نیست. با گذشت زمان اما دست دادن نشانۀ احترام و دوستی و صلح و مهربانی شده است و چنانچه اصالت داشته و از سر ریا و سودجوئی نباشد، همیشه خاری در چشم کروناهایی بوده که پیوند و همدلی و یگانگی انسانها را به زیان تاج و تخت خود می پنداشته اند. از همین روست که به اعتقاد پیشینیان ما کرونای انگلیسی در صحنۀ سیاست همواره «تفرقه بینداز و حکومت کن» بوده است. با این وصف، اگر برای همیشه دست ندهیم، با مهر هم را در آغوش نکشیم، آرزو و اندیشۀ همسانی را دنبال نکنیم، اگر بستر عشق خالی بماند و دشمنی و بیگانگی از یکدیگر سر بلند کند، ظلمت غم انگیزی فرا می رسد که تک ستارۀ دروغین آن تاج هراس آور کرونا ست. البته راه مبارزه با کرونا دقت در حال و روز خود، رعایت بهداشت و استفاده از الکل و ضد عفونی کننده هایی است که اتفاقاً در سطح اجتماعی و فرهنگی و هنری و سیاسی نیز سخت نیازمند آنیم تا دست ها و آغوش هایمان از ابتلا به ویروس کشندۀ تزویر و دروغ و فرصت طلبی و نان به روز خوردن (مانند آن ابلیسی که در این شرایط ناگوار دست به احتکار ماسک می زند) پاک و در امان بماند. به هر حال امید را از دست ندهیم که دوران یکه تازی کرونا هم دیر یا زود می گذرد، این مصیبت نیز چندان نمی پاید و روسیاهی به ذغال خواهد ماند.. سر خم می سلامت شکند اگر سبوئی.